8 رۆنند بوت و هُدابُندا گۆن وتی کارمَسترا گوَشت: ’گُڈسری کارِندهان بگر تان ائولیگێنان، سجّهێنانی مُزّا بدئے.‘
بله اِبراما گوَشت: ”او هُداوندێن هُدا! تئو منا چے دئیئے؟ منا وَه چُکّ نێست و منی لۆگئے وارس دَمِشکی اێلیزِر اِنت.“
گڑا آ ایسُّپئے پێشکارئے کرّا شتنت و لۆگئے دروازگئے دپا گۆن آییا هبرِش کرت.
گوَشتِش: ’مارا هچکَسا کار نداتگ.‘ باگئے هُدابُندا گوَشت: ’شما هم برئوێت و باگا کار کنێت.‘
همایان که رۆنندئے نزّیکّا کار بُنگێج کرتگاَت، هرکَسا یکّ دینارے مُزّ رَست.
بازێن وهدێا رَند، اے هِزمتکارانی هُدابُند پِر ترّت و آتک و چه آیان هسابی لۆٹت.
وهدے انسانئے چُکّ گۆن وتی مزنێن شان و مڑاها پرێشتگانی همراهیا کئیت، گڑا وتی پرشئوکتێن تَهتئے سرا نندیت.
هما یکّێن لۆگا بدارێت و لۆگ په لۆگ مرئوێت. هرچے که شمارا په ورگا داتِش، بوَرێت و بنۆشێت، چێا که کار کنۆک وتی رۆزیگئے هکدار اِنت.
هُداوندێن ایسّایا گوَشت: ”وپادار و شیوّارێن کارمَستر هما اِنت که هُدابُند آییا وتی اے دگه سجّهێن هِزمتکارانی مستر بکنت تان آیان په وهد وَرد و وراک بدنت.
دگه یکّے یوانّا اَت که آییئے لۆگواجه، هوزا، هیرودیس بادشاهئے کلاتئے کلیتدار اَت. یکّے سوسن اَت و دگه باز جنێن اَتنت، که چه وتی زَرّ و مالان، په ایسّا و آییئے مریدان کُمکّ کنگا اَتنت.
کلیسائے کماشا هُدائے لۆگئے زِمّه گۆن اِنت، پمێشکا باید اِنت آییا مردمانی مَلامت پِر مبیت، گروناک مبیت، دمانا زهر مگیپت، شرابیے مبیت، شِدّتیێن مردمے مبیت و په زرّ و مالا لالِچ و تماه مکنت.
شما هر یکّێا چه هُدایا هاسێن توانے رَستگ. امانتدارانی پئیما، هُدائے تَهر تَهرێن نیامتان په یکدومیئے هِزمتا کار ببندێت.