32 ایسّا اۆشتات و جُستی کرت: ”شما چه من چے لۆٹێت؟ په شما چے بکنان؟“
ایسّایا چه آییا جُست کرت: ”بگوَش، چے لۆٹئے؟“ گوَشتی: ”وهدے تئیی بادشاهیَ کئیت، لَبز کن که منی دوێن چُکّان گۆن وتَ نندارێنئے، یکّێا وتی راستێن و دومیا چپّێن نێمگا.“
مردمان آ هَکّل داتنت و گوَشتِش: ”بێتئوار بێت،“ بله آیان گێشتر کوکّار کرت: ”او هُداوند، او داوود بادشاهئے چُکّ! ترا مئے سرا بَزّگ بات.“
آیان پَسّئو دات: ”او هُداوند! مئے چمّان رُژنا کن.“
پمێشکا وهدے تئو منا لۆٹت، من بے چَکّ و پد آتکان. نون بگوَش تئو منا چێا لۆٹتگ؟“
په هچّ چیزّا پرێشان مبێت، بَسّ هر هالَت و جاوَرا، گۆن دْوا و دَزبندی و شُگرگزاریا وتی اَرزا په هُدایا سَر کنێت.