6 ’او یَهودائے شهر بئیتلَهِم! تئو یَهودائے هاکمانی نیاما کَسترێن نهائے، چێا که چه تئو یکّ هاکمێن سردارے پێدا بیت که آ منی کئوم بنی اِسراییلئے شپانکیا کنت.‘“
بادشاهی اَسا چه یَهودائے دستا نرئوت و هاکمیئے دَزلَٹّ چه آییئے پادانی دێما دورَ نبیت تان هما وهدا که اَسلیگێن واهُندَ کئیت و کئوم آییئے پرمانبردارَ بنت.
بادشاه هیرودیسئے اَهد و باریگا، وهدے ایسّا یَهودیَهئے دَمگئے شهر بئیتلَهِما پێدا بوتگاَت، گڑا چه رۆدراتکا لهتێن نجومی اورشَلیمئے شهرا آتک.
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”آسمان و زمینئے سجّهێن زۆر و واک منی دستا دئیگ بوتگ.
دومی رَندا گوَشتی: ”او شَمون، یوهَنّائے چُکّ! بارێن، منا دۆستَ دارئے؟“ پِتْرُسا گوَشت: ”جی هئو، او هُداوند! تئو زانئے که تئو منا دۆست ائے.“ ایسّایا گوَشت: ”گڑا منی پَسانی دلگۆشا بدار.“
پاکێن کتابَ نگوَشیت که مَسیه چه داوودئے نَسل و پَدرێچا بیت و چه آییئے شهر بئیتلَهِما کئیت؟“
هپتمی پرێشتگا وتی کَرنا جَت. آسمانا بُرزێن تئوار اَتنت که گوَشگا اَتنت: ”دنیائے بادشاهی مئے هُداوند و آییئے مَسیهئے بادشاهی جۆڑ بوتگ و آ اَبد تان اَبد بادشاهیَ کنت.“
آ گۆن آسنێن اَساێا اَنچۆ کئومانی سرا هُکمرانیَ کنت که کونزگ پرۆشگَ بنت.
چێا که تَهتئے نیاما اۆشتاتگێن گوَرانڈ، اِشانی شپانکَ بیت و اِشان زِنداپئے چَمّگانی راها پێشَ داریت و هُدا چه اِشانی چمّان هر اَرسا پَهکَ کنت.“