22 بله وهدے سهیگ بوت که هیرودیسئے جاها آییئے چُکّ اَرکِلاووس یَهودیَهئے دَمگئے بادشاه اِنت، گڑا اۆدئے رئوگی تُرست. وهدے چه وابێا ڈاهے رَستی، وتا په جَلیلئے دَمگا رسێنتی.
هُداوند تئیی هر رئوَگ و آیگئے نِگهپان اِنت انّون و تان اَبد.
که هُدا همِش اِنت، مئے هُدا، اَبد تان اَبد، هما اِنت که تان مرکا مئے رهشۆنَ بیت.
گۆن وتی سر و سۆجان منا رهشۆنیَ کنئے و رندا گۆن شان و شئوکتے زورئے.
اے بارئوا اَنگت پِگر کنگا اَت که آییئے وابا اَناگت هُداوندئے پرێشتگے آتک و گوَشتی: ”ایسُّپ، او داوود بادشاهئے چُکّ! چه وتی دِشتار مَریمئے زورگ و لۆگا برگا متُرس، چێا که آییا اے لاپپرّی، چه پاکێن روها رَستگ.
بادشاه هیرودیسئے اَهد و باریگا، وهدے ایسّا یَهودیَهئے دَمگئے شهر بئیتلَهِما پێدا بوتگاَت، گڑا چه رۆدراتکا لهتێن نجومی اورشَلیمئے شهرا آتک.
هیرودیسئے مَرکا رَند، مِسرا هُداوندئے پرێشتگے ایسُّپئے وابا آتک.
نون ایسُّپ پاد آتک و چُکّ و چُکّئے ماتی زرتنت و پدا اِسراییلئے مُلکا آتک.
گڑا ایسّا چه جَلیلئے دَمگا در آتک و یَهیائے دستا پاکشۆدی گِرَگا اُردُنئے کئورا شت.
وهدے ایسّائے پت و ماتا هُداوندئے شَریَتئے سجّهێن راه و رَهبند پوره کرتنت، گڑا پِر ترّت و جَلیلا، وتی شهر ناسِرَها آتکنت.
آییئے پَسّئوا گوَشتِش: ”تئو هم چه جَلیلئے مردمان ائے؟ وت پَٹّ و پۆل کن و بچار، هچّ نبیے چه جَلیلا چِستَ نبیت.“