آ تُهم که شَرّێن زمینا رِتکنت هما مردمئے مِسال اِنت که هُدائے هبرا گۆشَ داریت و سرپدَ بیت و بَر و بَروَردَ دنت، بازێنے سَد سری، بازێنے شست سری و بازێنے سی سری.“
اگن شما اے دنیایی مردم بوتێنێت، دنیایا شمارا وتیگانی ڈئولا دۆست داشتگاَت. بله شما دنیایی مردم نهاێت و من شمارا چه اے دنیایا در چِتگ، پمێشکا دنیا چه شما نپرتَ کنت.
تهنا اے چیزّ نه، وتی هُداوندێن ایسّا مَسیهئے پَجّاه آرگئے گَنجئے دێما، من هر چیزّا تاوانے سرپدَ بان، چێا که من په هماییئیگی اے سجّهێن یله داتنت. من اِشان بَسّ گَند و گَسَڑ سرپدَ بان که منی کَٹّ تهنا مَسیه ببیت و