19 وتی پت و ماتا اِزَّت بدئے، گۆن وتی همساهگا وتی جندئے پئیما مِهر بکن.“
وتی پت و ماتا اِزّت بدئے که هما مُلکا تئیی اُمر دْراج ببیت که تئیی هُداوندێن هُدا ترا دنتی.
وَرناێن مردا گۆن ایسّایا گوَشت: ”اے سجّهێن من کرتگاَنت. دگه کجام کار پَشت کپتگ؟“
دومی هُکم هم، همِشیئے ڈئولا اِنت: گۆن وتی همساهگا وتی جندئے پئیما مِهر بکن.
شما اِشکتگ که گوَشگ بوتگ: ’گۆن وتی همساهگا مِهر بکن و گۆن وتی دژمنا نپرت‘.
آییا پَسّئو دات: ”وتی هُداوندێن هُدایا، په دل، گۆن سجّهێن جان و ساه، گۆن سجّهێن وس و واک و گۆن سجّهێن پَهم و پِگرا، دۆست بدار و همساهگا هم وتی جندئے پئیما مِهر بکن.“
پرچا که ”زنا مکن“، ”هۆن مکن“، ”دُزّی مکن“، ”تَماه مکن“ و آ دگه هُکم گۆن همے هبرا گوَنڈ گِرگَ بنت: ”گۆن وتی همساهگا وتی جندئے پئیما مِهر بکن.“
چێا که سجّهێن شَریَتئے مَجگ همے یکّێن هُکم اِنت: ”وتی همساهگا وتی جندئے پئیما دۆست بدار.“
اگن شاهانگێن شَریَتا، هما دابا برجاه بدارێت که پاکێن کتاب هُکمَ کنت: ”گۆن وتی همساهگا وتی جندئے ڈئولا مِهر بکن“ گڑا شما شَرّ کرتگ.