29 آییئے پادان کپت و مِنَّت و زاری کرت و گوَشتی: ’منا مۆه بدئے، تئیی سجّهێن وامانَ دئیان.‘
گُلام آییئے پادان کپت و مِنَّت و زاری کرت و گوَشتی: ’منا مۆه بدئے، تئیی سجّهێن وامانَ دئیان.‘
بله وهدے آ گُلام ڈنّا در آتک، وتی همکارێن گُلامی دیست که آییئے سد دینارئے وامدار اَت، دَستی گُٹّا سکّ داتنت و گوَشتی: ’منی وامان بدئے.‘
بله آییا نمَنِّت و تان وامانی دئیگا جێلا بندی کرت.
اَنچُش که منا تئیی سرا بَزّگ بوتگاَت، ترا هم باید وتی وامدارئے سرا بَزّگ بوتێن.‘
مئے گناه و رَدیان ببَکش، اَنچُش که ما وتی سجّهێن دئینکار بَکشتگاَنت.