12 شما چے گوَشێت؟ اگن کَسێا سد مێش ببیت و چه آیان یکّے گار ببیت، گڑا نئود و نُهێن مێشان کۆها یلهَ ندنت و گارێن مێشئے شۆهازا نرئوت؟
چۆ گارێن پسێا دَرپَدَر بوتگان. وتی هزمتکارا شۆهاز کن که من تئیی هُکم نشَمُشتگاَنت.
گۆن آیان گوَشتی: ”اگن چه شما کَسێا مێشے هست و شَبَّتئے رۆچا چاتێا بکپیت، هما دمانا مێشا چه چاتا درَ نکنت؟
شمارا راستێنَ گوَشان، اگن گارێن مێشا در بگێجیت، چه آ نئود و نُهێن گار نبوتگێنان، په اِشیا گێشتر گَل و شادهیَ کنت.
”نون شما چے گوَشێت؟ یکّ مردے هستاَت، آییئے دو بَچّ اَتنت. وتی مسترێن بَچّئے کِرّا شت و گوَشتی: ’او منی چُکّ! مرۆچی برئو انگوری باگا کار کن.‘
”مَسیهئے بارئوا شما چے گوَشێت؟ آ کئیی چُکّ اِنت؟“ آیان پَسّئو دات: ”داوود بادشاهئے چُکّ اِنت.“
مێشانی پئیما گار و سرگردان اتێت، بله نون هماییئے کِرّا پِر ترّتگێت که شمئے اَرواهانی شپانک و سَمبالۆک اِنت.