21 بله اے ڈئولێن جِنّ، اَبێد چه دْوا کنگ و رۆچگ دارگا درَ نئیاینت.“
گڑا من وتی دێم هُداوندێن هُدائے نێمگا تَرّێنت، دْوا و پِریات کرت، رۆچگ داشت، گۆنیێن گُد گوَرا کرت و وتا پُر پِر رێتک.
گڑا رئوت و چه وت دگه هپت سِلترێن جِنّ گۆن وتَ کاریت. آ سجّهێن، هۆریگا اۆدا رئونت و اُرد و بُنگَ کننت. اے ڈئولا، آ مردمئے آسر و آکبت چه پێسریگێنا اَنگت بدترَ بیت. اے بدکارێن نَسلئے هال هم همے پئیما بیت.“
وهدے جَلیلا یکجاه بوتنت، ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”انسانئے چُکّ دْرۆهگَ بیت و اَنچێن مردمانی دستا دئیگَ بیت
آییا پَسّئو دات: ”اے ڈئولێن جِنّ، بے دْوا کنگا درَ نئیاینت.“
وهدے رۆچگ اَتنت و هُداوندا سنا و ستا کنگا اَتنت، پاکێن روها گۆن آیان گوَشت: ”بارنابا و شاوولا په منی هما کارانی سَرجم کنگا گچێن بکنێت که من په آیان گیشّێنتگاَنت.“
آیان په هر کِلیسایا کماش گچێن کرت و گۆن رۆچگ و دْوایا، آ کماشِش هما هُداوندئے باهۆٹ کرتنت، که آییئے سرا باوَرِش کرتگاَت.