آییا پمێشکا چُش گوَشت که ایسّایا جِنّ هُکم داتگاَت، اے مردا یله بدنت. جِنّا، اے مرد پێسرا هم باز رَندا گپتگاَت، مردمان په زمزیل مُهر بستگاَت و گِر و دار کرتگاَت، بله مردا زمزیل پرۆشتگاَتنت و جِنّا، آ کَشّکان کرتگاَت و گیابانا برتگاَت.
آییا تان باز رۆچا اَنچُش گوَشان کرت. گُڈسرا، پولُس دِلرێش و بێزار بوت، چَکّی تَرّێنت و گۆن جِنّا گوَشتی: ”من ترا په ایسّا مَسیهئے ناما هُکمَ دئیان که چه اِشیا در کَپ.“ هما دمانا جِنّ چه آییا در آتک.