26 وهدے مریدان ایسّا آپئے سرا گام جنان دیست، سکّ تُرست و گوَشتِش بلکێن روهے، پمێشکا چه تُرسا کوکّارِش کرت.
بله آییئے جۆنِش ندیستگ. گڑا آتکنت و مارا هالِش دات که آیان په اِلهام و شُبێن پرێشتگ دیستگاَنت که گوَشتگِش: ’ایسّا زندگ اِنت.‘
آیان تُرست و هئیران و هَبَکّه بوتنت و گُمانِش کرت بلکێن روهے گِندگا اَنت.
رَندا، آیانی زانت و زانگی رُژناگ کرت تانکه پاکێن کتابانی مانا و مکسدا سرپد ببنت.
جنێنان، چه تُرسا وتی سر جَهل کرت، بله آ دوێنان گوَشت: ”شما چێا آ زندگێنا، مُردگانی نیاما شۆهازَ کنێت؟
آیان گۆن رۆدایا گوَشت: ”تئو گنۆک بوتگئے.“ بله آ وتی گپّئے سرا اۆشتاتگاَت و گوَشگا اَت که ”آ په دل پِتْرُس اِنت.“ گڑا آیان گوَشت: ”زَلور آییئے پرێشتگ اِنت.“
من که دیست، پوره مُردگے بوتان و آییئے پادانی دێما کپتان. وتی راستێن دستی منی سرا اێر کرت و گوَشتی: ”متُرس، من ائولی و آهری آن.