23 مردمانی رهادگ کنگا رَند، په دْوا کنگا تهنا کۆهئے سرا سر کپت. رۆنِند اَت و آ وت تهنا اَت.
رَندا ایسّا گۆن وتی مریدان جِتْسیمانی نامێن جاگهێا شت و گۆن آیان گوَشتی: ”همِدا بدارێت، من کمّے دێمترا رئوان و دْوا کنان.“
بله هروهد دْوا کنئے، وتی لۆگا برئو، لۆگئے دپا ببند و چه وتی آسمانی پتا، که چه چمّان چێر و اَندێم اِنت، دْوا بلۆٹ، گڑا تئیی پت، که چێرێنانَ گِندیت، تئیی مُزّا دنت.
سَباها ماهَلّه که اَنگت تهار اَت، ایسّا پاد آتک، چه لۆگا در کپت، یکّ گِستا و پناهێن جاگهێا شت و دْوایی کرت.
مردمانی یله کنگا رَند، ایسّا په دْوا کنگا کۆهئے سرا سر کپت.
وهدے یَهیا بازێن مردمان پاکشۆدی دئیگا اَت، آییا ایسّا هم پاکشۆدی دات. وهدے ایسّا دْوا کنگا اَت، هما وهدا آسمانئے دپ پَچ بوت و
ایسّا گێشتر، چه مردمان دور، گِستا و تهنا، بَرّ و گیابانان دْوا کنگا اَت.
هما وهدا یکّ رۆچے، ایسّا په دْوا کنگا کۆها شت و سجّهێن شپی گۆن هُدایا په دْوا گوازێنت.
یکّ رۆچے، ایسّا اێوکا دْوا کنگا اَت و مرید گۆن آییا گۆن اَتنت. چه مریدان جُستی کرت: ”مردم منی بارئوا چے گوَشنت، من کئے آن؟“
چه اے هبران، کِساس هشت رۆچا رَند، ایسّایا پِتْرُس، یوهَنّا و آکوب همراه کرتنت و په دْوایا یکّ کۆهێئے سرا شت.
وت په دْوا و هُدائے پاکێن هبرئے هِزمتکاریا دَزگٹّ ببێن.“