55 اے هما دارتراشئے چُکّ نهاِنت؟ مَریم اِشیئے مات و آکوب، ایسُّپ، شَمون و یَهودا اِشیئے برات نهاَنت؟
زانا، من انسانے نهآن، کرمے آن؟ مردمانی دێما سُبکّ آن و کئومئے چمّا بےاِزّت.
گۆن آیان مَریم مَجْدَلیَه، آکوب و ایسُّپئے مات مَریم و زِبْدیئے چُکّانی مات گۆن اَتنت.
لهتێن جنێن دور اۆشتاتگ و چارگا اَت، گۆن آیان، مَریم مَجْدَلیَه، کَسانێن آکوب و یوشائے مات مَریم و سالومه گۆن اَتنت.
مَریم مَجْدَلیَه و یوشائے مات مَریم، هر دوێنان دیست که آاِش کجا کَلّ کرت.
اے هما دارتراش نهاِنت که مَریمئے بَچّ و آکوب، یوشا، یَهودا و شَمونئے برات اِنت؟ آییئے گهار هم همِدا مئے شهرا جَهمنند نهاَنت؟“ گڑا آیان بد آتک و ایسّااِش نمَنِّت.
آ که اے هبرِش په کاسِدان رَسێنت، مَریم مَجْدَلیَه، یوانّا، آکوبئے مات مَریم و آیانی آ دگه همراهێن جنێن اَتنت.
ایسّایا کمّ و گێش سی سال اَت که وتی کاری بُنگێج کرت. مردمانی هئیال اَت که ایسّا ایسُّپئے چُکّ اِنت. ایسُّپ هالیئے چُکّ اِنت و چه هالیا رَند:
هرکَسا په آییا شَرّێن گواهیے دات و چه آییئے پُرمِهرێن هبران، سجّهێن مردم هئیران و هَبَکّه منتنت. گوَشتِش: ”بارێن، اے هما ایسُّپئے چُکّ نهاِنت؟“
ایسّااِش هال دات که ”تئیی مات و برات په تئیی گِندگا ڈنّا اۆشتاتگاَنت.“
سَلیبئے نزّیکّا ایسّائے مات و ماتئے گهار و کْلیوپاسئے جَن مَریَم و مَریَم مَگدَلینی اۆشتاتگاَتنت.
آیان گوَشت: ”اے مرد ایسُّپئے چُکّ ایسّا نهاِنت؟ ما وَه اِشیئے پت و ماتا زانێن. گڑا چۆنَ گوَشیت که من چه آسمانا اێر آتکگان؟“
ما زانێن که هُدایا گۆن موسّایا هبر کرتگ، بله نزانێن که اے مرد کئے اِنت و چه کجا آتکگ.“
من اۆدا آ دگه کاسد ندیستنت، من بسّ هُداوندئے برات آکوب دیست.
چه آکوبئے برات، ایسّا مَسیهئے هِزمتکار، یَهودائے نێمگا، په هما گْوانک جتگێنان که هُداێن پتا دۆست اَنت و په ایسّا مَسیهئیگی گۆن شَرّێن پهرێزے دارگ بوتگاَنت.