36 رَندا ایسّایا مردم اِشتنت و لۆگا شت، اۆدا مرید آییئے گوَرا آتکنت و گوَشتِش: ”مارا ڈگارئے بَرّی کاه و زَهریچکئے مِسالئے مانایا سرپد کن.“
هما رۆچا، ایسّا چه لۆگا در آتک و مَزَنگوَرمئے کِرّا شت و نِشت.
آیانی پَسّئوا گوَشتی: ”هُدایا اے زانت شمارا داتگ که آسمانی بادشاهیئے رازان سرپد ببێت، بله آ دگه مردمانا نداتگی.
نون تُهم چَنڈگئے مِسالئے مکسد و مانایا گۆش بدارێت.
بله وهدے مردم وپتگ و واب اَتنت، آییئے دژمنے آتک و گندمئے کِشتگێن ڈگارا زَهریچک و بَرّی کاهئے تُهمی رێتک و شت.
ایسّایا هما دمانا مرید پرمان دات و گوَشتنت: ”تانکه من اے مردمان رُکستَ کنان، شما بۆجیگا سوار بێت و چه من پێسر گوَرمئے دومی نێمگا برئوێت.“
مردمانی رُکست کنگا رَند، ایسّا بۆجیگا نِشت و مَگَدَنئے سرڈگارا شت.
اَنچُش که ایسّا لۆگا رَست، دوێن کۆر آییئے کِرّا آتکنت. ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”شمارا باور اِنت که من اے کارا کرتَ کنان؟“ آیان جواب دات: ”هئو، او هُداوند!“
بے دَروَر و مِسالان هچّ هبریَ نکرت، بله وهدے گۆن وتی مریدان تهنا بوت، گڑا سجّهێن مِسالی په آیان مانا کرتنت.
ایسّایا هما دمانا مرید پرمان دات و گوَشتنت: ”تانکه من اے مردمان رُکستَ کنان، شما بۆجیگا سوار بێت و چه من پێسر گوَرمئے دومی پهناتا، بئیتسئیدائے شهرا برئوێت.“
وهدے مردمی یله داتنت و لۆگا آتک، مریدان گوَشت: ”مارا اے مِسالئے مکسَدا سرپد کن.“
آ مردم چار هزارئے کِساسا اَتنت. رَندا آییا مردم رُکست کرتنت و