31 ایسّایا گۆن آیان دگه مِسالے جت و گوَشت: ”آسمانی بادشاهی، ٹێلکاهئے تُهمئے ڈئولا اِنت، که کَسێا زرت و وتی ڈگارا کِشت.
ایسّایا په آیان دگه مِسالے آورت و گوَشت: ”آسمانی بادشاهی، هما مردمئے پئیما اِنت که وتی ڈگارا شَرّێن تُهمی کِشتگاَت،
ایسّایا پَسّئو دات: ”شمئے کَمباوریئے سئوَبا. شمارا راستێنَ گوَشان، اگن شمئے باور اَرزُنێئے کِساسا هم ببیت، شما اے کۆها گوَشتَ کنێت که ’چه اِدا بکِنز و اۆدا برئو،‘ کۆهَ کِنزیت. هچّ چیزّ په شما نبوتنی نهاِنت.
گوَشتی: ”اگن شمئے باور اَرزُنێئے کِساسا هم ببیت، شما تودئے اے درچکا هُکم کرتَ کنێت که ’وتا چه بُنا بگوَج و برئو زِرئے تها برُد و بسَبز‘. آ وهدا، درچک شمئے هُکما مَنّیت.
هما وهدا که مردم ایسّائے هبران گۆش دارگا اَتنت، ایسّایا گێش کنان مِسالے آورت. چێا که آ اورشَلیمئے نزّیکّا رَستگاَت و مردمانی گُمان اِش اَت که هُدائے بادشاهی هما وهدا پَدّرَ بیت.
رَندا، ایسّایا په مردمان اے مِسال آورت: ”مردێا انگوری باگے اَڈّ کرت و په کُنندهکاری و زمان، لهتێن باگپانئے دستا دات و وت دْراجێن سپرێا شت.