3 گڑا آییا مردم گۆن دَروَر و مِسالان بازێن درس و سَبکّے داتنت. گوَشتی: ”یکّ دِهکانے په تُهمئے چَنڈگا شت،
گۆشا دێم په نمونه و بتلے ترّێنان، وتی دلئے چاچئے گرَنچا گۆن چنگئے سازا پَچَ کنان.
وتی دپا په بتل پچَ کنان و کوَهنێن چاچ و چیستانان مانا کنان،
تُهمانی چَنڈگئے وهدا کَمُّکے تُهم راهئے سرا رِتک و بالی مُرگان چِت و وارتنت.
وهدے ایسّایا اے مِسال و دَروَر سَرجم کرتنت، چه اۆدا در کپت.
ایسّایا پدا گۆن مردمان په مِسال و دَروَر هبر کرت و گوَشت:
نون چه اِنجیرئے درچکا درس و سَبکّ بگرێت، اَنچُش که آییئے ٹال نرمَ بنت و تاکَ تْرکّنت، گڑا زانێت که گرماگئے مۆسم نزّیکّ اِنت.
ایسّایا، رَندا گۆن مِسال و دَروَر وتی هبر گۆن آیان بُنگێج کرت و گوَشتی: ”مردێا انگوری باگے اَڈّ کرت. آییئے چپّ و چاگردا پَلّ و پَسیلی بست، په انگورانی شیرگئے گِرگا کَلّ و کُمبے جۆڑی کرت و په نِگهپانیا یکّ بُرجے هم بستی. رَندا باگی په کُنندهکاری و زمان لهتێن باگپانئے دستا دات و وت سپرێا شت.
نون آیان لۆٹت ایسّایا دَزگیر بکننت، چێا که زانتِش ایسّایا اے مِسال همایانی بارئوا آورتگ، بله چه مردمانَ تُرستِش. گڑا ایسّااِش اِشت و شتنت.
گڑا ایسّایا آ لۆٹتنت، مِسالی دات و گوَشتی: ”شئیتان، چۆن شئیتانا کَشّت و در کرتَ کنت؟
پدا گوَشتی: ”اگن شما اے مِسالا سَرکِچَ نئوَرێت، گڑا آ دگه مِسالان چۆن زانتَ کنێت؟
ایسّایا هُدائے هبر اَنچێن مِسال و دَروَرانی تها گۆن آیان درشانَ کرتنت که آ سرپد بوت بکننت.
پِتْرُسا گوَشت: ”او هُداوند! اے مِسال تئو په ما آورت یا په سجّهێنان؟“
آییا پَسّئو دات: ”هُدایا شمئے دلئے چمّ پَچ کرتگاَنت، که شما آییئے بادشاهیئے رازان سرپد ببێت، بله په آ دگه مردمان، مِسال و دَروَر اَنت و بَسّ، تانکه: ’گۆن چمّان بچارنت، بله مگندنت گۆن گۆشان بِشکننت، بله سَرکِچ مئوَرنت.‘
من په نمونه و مسال گۆن شما اے هبر کرتگاَنت، بله یکّ وهدے کئیت که دگه برے په نمونه و مسال هبرَ نکنان، گۆن شما تچکا تچک پتئے بارئوا هبرَ کنان.