28 گوَشتی: ’دژمنێا اے کار کرتگ.‘ نئوکران جُست کرت: ’تئو لۆٹئے ما برئوێن آیان بگوَجێن؟‘
نون نئوکر آتکنت و گۆن وتی هُدابُندا گوَشتِش: ’او واجه! تئو وتی ڈگارا شَرّێن تُهم نکِشتگاَت؟ گڑا اے زَهریچک و بَرّی کاه چه کجا آتکنت؟‘
پَسّئوی دات: ’نه، چۆ مبیت که کاه و زَهریچکانی گوَجگئے وهدا گندم هم در کنگ ببنت.
براتان! ما چه شما دَزبندیَ کنێن، هما که تَمبَل و جاندُزّ اَنت، آیان سرپد بکنێت، هما که دلپرۆش اَنت، آیان دلبڈّی بدئیێت، هما که نزۆر اَنت، آیان کُمکّ بکنێت و سجّهێنانی برداشتا بکنێت.