2 پَریسیان که دیست گۆن ایسّایا گوَشتِش: ”بچار! تئیی مرید اَنچێن کارَ کننت که شَبَّتئے رۆچا رئوا نهاِنت.“
شش رۆچا کار کن و هپتمی رۆچا آرام کن که تئیی گۆک و هر دَم بکننت و تئیی مۆلِدئے چُکّ و تئیی لۆگا نِشتگێن دَرامَدئے اَرواه تازَهدَم ببیت.
شش رۆچا کار کنێت، بله هپتمی رۆچ شَبَّت اِنت، په شما پاکێن رۆچے و آرام کنگئے رۆچ اِنت. اے رۆچا په منِ هُداوندا وَپْک کنێت. هرکَسا شَبَّتئے رۆچا کار کرت، آییئے سِزا مَرک اِنت.
اۆدا مردے هستاَت که دستی هُشک و مُنڈ اَت. لهتێنا په بِڈّ و بُهتام جنَگئے نیمّۆنا چه ایسّایا جُست کرت: ”شَبَّتئے رۆچا کَسێئے دْراه کنگ رئوا اِنت یا نه؟“
پَسّئوی دات: ”زانا، شما نئوانتگ، وهدے داوود و آییئے همراه شدیگ بوتنت، داوودا چے کرت؟“
پَریسیان گۆن ایسّایا گوَشت: ”بچار، چێا تئیی مرید شَبَّتئے رۆچا اَنچێن کارَ کننت که رئوا نهاِنت؟“
ایسّایا چه شَریَتئے کازی و پَریسیان جُست گپت: ”شَبَّتئے رۆچا نادْراهانی دْراه کنگ رئوا اِنت یا نه؟“
رَندا، وتی لۆگان آتکنت و وشبۆێن اَتر و رۆگنِش تئیار کرت. شَبَّتئے رۆچا، شَریَتئے رهبندئے سرا، آیان آرام کرت.
گڑا چه پَریسیان لهتێنا گوَشت: ”چیا اَنچێن کارَ کنێت که شَبَّتئے رۆچا رئوا نهاِنت؟“