بله کَنیسَهئے مستر په اے سئوَبا که ایسّایا شَبَّتئے رۆچا دْرهبکشی کرتگاَت نارزا بوت و گوَشتی: ”شمارا په وتی کاران شش رۆچ هست و هما رۆچان په وتی دْرهبکشیا بیاێت، نه که شَبَّتئے رۆچا.“
گوَشتی: ”شما، اے مرد منی گوَرا آورتگ و تُهمت و بُهتام جتگ که مردمان گُمراه و یاگیَ کنت. بله چه آ جُستان که من شمئے دێما کرتگاَنت، آییئے سرا شمئے جتگێن بُهتامان هچّ راستیے ندیستُن.
آییئے سرا تُهمت و بُهتام جنانا گوَشتِش: ”ما دیستگ که اے مرد، کئوما گُمراهَ کنت، رومئے کئیسَرئے سُنگ و مالیات دئیگا مَنَه و مَکَنَ کنت و گوَشیت: ’من مَسیه و بادشاه آن.‘“