همے وهدا که اَنگت آ هبرا اَت، دْرپشۆکێن جمبرێا آیانی سرا ساهگ کرت و چه جمبرا تئوارے آتک و گوَشتی: ”اے منی دۆستێن بَچّ اِنت، چه اِشیا من باز وشّ و رَزا آن، اِشیئے هبران گۆش بدارێت.“
مردم شتنت تان گۆن وتی چمّان اے سرگوَستا بگندنت. ایسّائے کِرّا آتکنت و هما مردِش دیست که جِنّان یله کرتگاَت، ایسّائے پادانی دێما نِشتگ، پُچّ و پۆشاکی گوَرا و په هۆش و سار اِنت. نون تُرسِش دلا نِشت.