8 نادْراهان دْراه، مُردگان زندگ، گَرّیان پاک و سَلّه بکنێت و چه مردمان جِنّان در بکنێت. شمارا مُپتا رَستگ، مُپتا هم بدئیێت.
رَندا ایسّایا وتی دوازدهێن هاسێن کاسِد لۆٹتنت و جِنّانی در کنگ و هر ڈئولێن نادْراه و نِزۆرێن مردمانی دْراه کنگئے واک و اِهتیاری داتنت.
گوَشتی: ”هر جاه که رئوێت، اے مِستاگا سر بکنێت که آسمانی بادشاهی نزّیکّ اِنت.
وتی لانکبندانی تها سُهر و نُگره و رۆد مان مکنێت.
ماران په دستَ گرنت و اگن زَهرناکێن چیزّ هم بوَرنت، آیان هچّ پرواهَ نبیت. گۆن باوَرمندانی دست پِر مُشَگا، نادْراه وشّ و دْراهَ بنت.“
هما شهرئے نادْراهان دْراه کنێت و مردمان بگوَشێت که هُدائے بادشاهی نزّیکّ اِنت.
گڑا پِتْرُسا گوَشت: ”منا زرّ و سُهر نێست بله هرچے که منا هست، ترا دئیان. ایسّا مَسیه ناسِریئے ناما، پاد آ، راه گِر.“
وتی پاکێن هِزمتکار ایسّائے ناما، په دْرهبکشی و مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانیانی پَدّر کنگا، وتی دستا شهار دئے.“