11 وهدے شهر یا مێتگێا رئوێت، گڑا اَنچێن مردمے شۆهاز بکنێت که شمئے مهمان کنگئے لاهک ببیت و تان رُکستَ نبێت هماییئے کِرّا بدارێت.
په وتی سات و سپرا تورگ و پێلِک مزورێت و نه دو جامگ، نه چئوَٹ و سواس و نه اَسا و دَزلَٹّ، چێا که کار کنۆک وتی مُزّئے هکدار اِنت.
وهدے لۆگێا رئوێت، دْرۆت و دْرَهبات بگوَشێت و په آ لۆگا سُهل و اێمنی بلۆٹێت.
هرکَسێئے لۆگا که رئوێت، تان شمئے کار هلاسَ نبیت، هما لۆگا بدارێت.
وهدے مردمان اے دیست، وتمانوتا نُرنڈان گوَشتِش: ”ایسّا گُنهکارێن مردێئے لۆگا مهمان بوتگ.“
وهدے لۆگێا رئوێت، تان شهرئے یله دئیگا هما لۆگا بمانێت.
لیدیَها گۆن وتی لۆگئے سجّهێن مردمان پاکشۆدی کرت. پاکشۆدیا رَند، آییا دَزبندی کرت و گوَشت: ”اگن شما منا هُداوندێن ایسّائے هَکّێن مَنّۆگرے زانێت، گڑا بیاێت منی لۆگا بدارێت.“ لیدیَها گۆن وتی بازێن گوَشگا مارا مَنّێنت.