10 په وتی سات و سپرا تورگ و پێلِک مزورێت و نه دو جامگ، نه چئوَٹ و سواس و نه اَسا و دَزلَٹّ، چێا که کار کنۆک وتی مُزّئے هکدار اِنت.
وهدے شهر یا مێتگێا رئوێت، گڑا اَنچێن مردمے شۆهاز بکنێت که شمئے مهمان کنگئے لاهک ببیت و تان رُکستَ نبێت هماییئے کِرّا بدارێت.
گوَشتی: ”تَرّ و گردئے وهدا، گۆن وت اَبێد چه اسا و دَزلَٹّێا دگه هچّ مبرێت، نه نان و نه تورگ و تۆشگ، نه وتی لانکبندانی تها زَرّ.
آییا پَسّئو دات: ”اگن کَسێا دو جامگ هست، یکّێا هما کَسا بدنت که آییا هچّ نێست و اگن کَسێئے کِرّا وَرد و وراک هست، آیان هم بهر بکنت.“
گوَشتی: ”راها، گۆن وت هچّ چیزّ مبرێت، نه اَسا و دَزلَٹّے، نه لۆت و تورگے، نه نان و تۆشگ، نه زَرّ و نه گێشێن جامگ.
وهدے کائے، هما کباه که من تْرواسئے شهرا کارپوسئے کرّا اێر کُرت، آییا گۆن وت بیار و منی توماران هم، هاس هما که چه پۆستا اَڈّ کنگ بوتگاَنت.