46 ایسّائے مرید وتمانوتا اے گپّئے سرا دَپجاک کنگا اَتنت: ”بارێن، مئے نیاما سجّهێنانی مستر و کماش کئے اِنت؟“
گۆن براتی مِهرے، یکدگرا دۆست بدارێت، په شرپ و اِزّت کنگا چه یکدومیا دێماتر ببێت.
گۆن هما رهمتا که منا بَکشگ بوتگ شما سجّهێنانَ گوَشان، همینچک که هستێت وتا بُرزتر مزانێت. وتی بارئوا په شَرّی و راستی شئور ببُرّێت و وتا برابر گۆن همینچک باورا کِساس بکنێت که هُدایا په شما گیشّێنتگ.
هرچے که کنێت، بے نُرُنڈگ و بے دَپجاکا بکنێتی
هچّ کارے په وتواهی و وتپسُندی مکنێت. په بێکِبری و دربێشی دگران چه وت بُرزتر سرپد ببێت.
چیزّے په کِلیسایا نبشتگُن، بله دیوتْریپیس که مستریئے لۆٹۆک اِنت، مئے اِهتیارا نمَنّیت.