45 بله مرید آییئے اے هبرا سرپد نبوتنت، چێا که په آیان رَمز و رازے اَت. چه ایسّایا جُست کنگِش هم تُرست.
پِتْرُسا آ یکّ کِرّے کَشّت و په ایراز گوَشتی: ”او هُداوند! هُدا چُش مکنات. گۆن تئو هچبر اے پئیما نبیت.“
وهدے جَلیلا یکجاه بوتنت، ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”انسانئے چُکّ دْرۆهگَ بیت و اَنچێن مردمانی دستا دئیگَ بیت
آ، اے هبرئے سرا بَه مَنت و وتمانوت جێڑگا اَتنت که چه مُردگان جاه جنَگ و زندگ بئیگئے مانا چے اِنت؟
بله مرید آییئے اے هبرا سرپد نبوتنت و چه آییا جُست کنگِش هم تُرست.
آییئے مرید چه اے هبران یکّێا هم سرپد نبوتنت. ایسّائے اے هبرانی مانا چه آیانی زانتا چێر اَت و آیان سَرکِچ نئوارت که ایسّا چے گوَشگا اِنت.
بله آ ایسّائے اے هبران سرپد نبوتنت.
ایسّائے مرید وتمانوتا اے گپّئے سرا دَپجاک کنگا اَتنت: ”بارێن، مئے نیاما سجّهێنانی مستر و کماش کئے اِنت؟“
ائولا اے چیزّانی مانا په مُریدان پکّا نهاَت، بله رَندا که ایسّائے شان و شئوکت زاهر بوت، مُرید یاتا کپتنت که اے چیزّ آییئے بارئوا نبیسگ بوتگاَنت و مردمان هم گۆن آییا هما پئیما کرتگ.
مردمان درّاێنت: ”شَریَت مارا گوَشیت که مَسیه تان اَبدَ مانیت. گڑا تئو چۆنَ گوَشئے که انسانئے چُکّ چست کنگَ بیت؟ انسانئے چُکّ کئے اِنت؟“
تومایا گوَشت: ”او هُداوند! ما نزانێن که تئو کجا رئوئے، گڑا راها چۆن زانتَ کنێن؟“
مُریدان وتمانوتا گوَشت: ”بارێن، کَسێا په آییا وراک آورتگ؟“