30 یکّ اَناگت دو مردم پَدّر بوت و گۆن ایسّایا هبر کنگا اَتنت، یکّے موسّا و آ دگه اِلیاس اَت.
آ، گۆن اِلیاس نبیئے روه و کدرتا، چه هُداوندا پێسرَ کئیت، تانکه پتانی دلان چُکّانی نێمگا بتَرّێنیت و نمَنّۆکان هم پهرێزکارانی هِکمتئے نێمگا چَهر بدنت، تانکه په هُداوندا کئومے تئیار بکنت.“
رَندا ایسّایا وتی بارئوا، موسّا و سجّهێن نبیانی پاکێن کتابانی تها، هرچے که نبیسگ بوتگاَت، آ سرپد کرتنت.
گڑا گوَشتی: ”اے منی هما هبر اَنت که من گۆن شما آ وهدا کرتگاَنت که اَنگت گۆن شما بوتگان. منی بارئوا، هر هبرے که موسّائے شَریَت، زَبور و نبیانی کتابان نبشته اِنت، آ زلور باید اِنت هما ڈئولا سَرجم ببنت.“
آیان پَسّئو دات: ”لهتێنَ گوَشیت تئو پاکشۆدۆکێن یَهیا ائے و لهتێنَ گوَشیت تئو اِلیاس نبی ائے. دگه لهتێن چُش هم گوَشیت، تئو چه پێسریگێن زمانگئے آ دگه نبیان یکّے ائے که پدا زندگ بوتگئے.“
وهدے ایسّا دْوا کنگا اَت، آییئے دێمئے رَنگ بدل بوت و گوَرئے گُد سکّ اِسپێت بوت و دْرپشگا لگّتنت.
آ دوێن گۆن مزنێن شان و شئوکتێا زاهر بوتنت و ایسّائے مَرکئے بارئوا هبر کنگا اَتنت که اَلّما اورشَلیما بئیگی اَت.
اے راست اِنت که شَریَت چه موسّائے وسیلها بَکشگ بوتگ، بله رهمت و راستی چه ایسّا مَسیهئے وسیلها آتک.