28 چه اے هبران، کِساس هشت رۆچا رَند، ایسّایا پِتْرُس، یوهَنّا و آکوب همراه کرتنت و په دْوایا یکّ کۆهێئے سرا شت.
منی مِهرئے بدلا منا بُهتامِش جتگ، بله من په آیان نێکێن دْوا کرتگ.
مردمانی رهادگ کنگا رَند، په دْوا کنگا تهنا کۆهئے سرا سر کپت. رۆنِند اَت و آ وت تهنا اَت.
مردمانی مزنێن مُچّیئے گِندگا رند، ایسّا کۆهێئے سرا سر کپت. وهدے بُرزگا نِشت، مرید هم آییئے کِرّا آتکنت.
سَباها ماهَلّه که اَنگت تهار اَت، ایسّا پاد آتک، چه لۆگا در کپت، یکّ گِستا و پناهێن جاگهێا شت و دْوایی کرت.
مردمانی یله کنگا رَند، ایسّا په دْوا کنگا کۆهئے سرا سر کپت.
وهدے یَهیا بازێن مردمان پاکشۆدی دئیگا اَت، آییا ایسّا هم پاکشۆدی دات. وهدے ایسّا دْوا کنگا اَت، هما وهدا آسمانئے دپ پَچ بوت و
ایسّا گێشتر، چه مردمان دور، گِستا و تهنا، بَرّ و گیابانان دْوا کنگا اَت.
هما وهدا یکّ رۆچے، ایسّا په دْوا کنگا کۆها شت و سجّهێن شپی گۆن هُدایا په دْوا گوازێنت.
وهدے ایسّا یائِروسئے لۆگا رَست، آییا پِتْرُس، یوهَنّا، آکوب و هما جنکّئے پت و ماتا اَبێد، دگه هچکَس همراهیئے اجازت ندات.
یکّ رۆچے، ایسّا اێوکا دْوا کنگا اَت و مرید گۆن آییا گۆن اَتنت. چه مریدان جُستی کرت: ”مردم منی بارئوا چے گوَشنت، من کئے آن؟“
گڑا ایسّا کۆهێئے سرا سر کپت و گۆن وتی مُریدان همۆدا نِشت.
وهدے ما گۆن شما هُداوندێن ایسّا مَسیهئے زۆر و کدرت و آییئے پِر ترّگئے بارئوا هبر کرت، په چالاکی جۆڑ کرتگێن کِسّهانی رَندگیریا نهاتێن، ما گۆن وتی جندئے چمّان آییئے شان و شئوکت دیستگاَت،