لوکا 9:22 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

²² گوَشتی: ”انسانئے چُکّ باید اِنت بازێن سکّی و سۆری بسگّیت. کئومئے کماش، مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر اَلّما آییا ممَنّنت و بکۆشارێننت و سئیمی رۆچا پدا زندگ ببیت.“

لوکا 9:22 Кръстосани препратки

پێدایش 3:15

من تئییگ و جنێنئے نیاما، تئیی نَسل و جنێنئے نَسلئے نیاما دُژمنی پێدا کنان. اِشیئے نَسل تئیی سرَگا جنت و تئو آییئے پادئے پونزا جَنئے.“

دانیال 9:26

رَندا، شست و دو هپتگا پد، هما ’رۆگن پِر مُشتگێن‘ کُشگَ بیت و آییئے کِرّا هچّ پَشتَ نکپیت. آیۆکێن هُکمرانئے مردم شهر و مزنێن پرستشگاها تباهَ کننت، بله آییئے جِندئے تباهی چۆ هارێا کئیت. جنْگ تان گُڈسرا برجاهَ مانیت و تباهیانی شئور بُرّگ بوتگ.

مَتّا 17:12

بله منَ گوَشان، اِلیاس وَه آتکگ، آیان پَجّاه نئیاورت و هرچے که آیانی دلا لۆٹت، گۆن آییا هما ڈئولِش کرت. همے دابا انسانئے چُکّا هم چه آیانی دستا سکّی و سۆری سَگّگی اِنت.“

مَتّا 17:22

وهدے جَلیلا یکجاه بوتنت، ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”انسانئے چُکّ دْرۆهگَ بیت و اَنچێن مردمانی دستا دئیگَ بیت

مَتّا 27:63

گوَشتِش: ”او واجه! مارا یات اِنت که اے درۆگبندا وتی زِندا گوَشتگ‌اَت که ’سئے رۆچا رَند من پدا زندگَ بان و جاهَ جنان.‘

مَرکاس 8:31

رَندا، ایسّا مریدان تالیم دئیگا لگّت و گوَشتی: ”انسانئے چُکّ باید اِنت بازێن سکّی و سۆری بسگّیت. کئومئے کماش، مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر اَلّما آییا ممَنّنت و بکۆشارێننت و سئے رۆچا رند آ پدا زندگ ببیت.“

مَرکاس 9:31

چێا که وتی مریدانی تالیم دئیگا گُلاێش اَت. گوَشتی: ”انسانئے چُکّ درۆهگَ بیت و اَنچێن مردمانی دستا دئیگَ بیت که کُشنتی، بله سئے رۆچا رَند، پدا زندگَ بیت و جاهَ جنت.“

لوکا 17:25

بله ائولا باید اِنت بازێن سکّی و سۆری بسگّیت و اے زمانگئے نَسل و پَدرێچ آییا ممَنّنت.

لوکا 24:26

مَسیها په وتی شان و شئوکتئے رَسگا، اے سکّی و سۆری سگّگی نه‌اتنت؟“

لوکا 24:44

گڑا گوَشتی: ”اے منی هما هبر اَنت که من گۆن شما آ وهدا کرتگ‌اَنت که اَنگت گۆن شما بوتگان. منی بارئوا، هر هبرے که موسّائے شَریَت، زَبور و نبیانی کتابان نبشته اِنت، آ زلور باید اِنت هما ڈئولا سَرجم ببنت.“

لوکا 24:7

شمارا نگوَشتی که ’انسانئے چُکّ باید اِنت گُنهکارانی دستا دئیگ ببیت، باید اِنت سَلیب کَشّگ ببیت و سئیمی رۆچا پدا زندگ ببیت و جاه بجنت‘؟“

لوکا 9:44

”منی اے هبران په شَرّی دلگۆش کنێت، انسانئے چُکّ گۆن دَگا و درۆهگ مردمانی دستا دئیگَ بیت.“

پِتْرُسئے ائولی کاگد 1:11

مَسیهئے روه چه آیانی زبانا هبر کنان و گوَشان بوتگ که مَسیها چۆنێن سکّی سگّگی اِنت و رندا آییا چۆنێن مزنێن شان و شئوکتے رسیت. گڑا، آ مُدام همے جُهدا بوتگ‌اَنت که بزاننت پاکێن روه کئیی بارئوا هبرا اِنت و اے کار کدێنَ بیت.