11 بله وهدے مردم سَهیگ بوتنت، آییئے رَندا راه گپتنت. ایسّایا آ وشّاتک کرتنت، هُدائے بادشاهیئے بارئوا سر و سۆج داتنت و نادْراهێن مردم هم وشّ و دْراه کرتنت.
وهدے ایسّائے کاسِد چه وتی سپرا پِر ترّت و آتکنت، وتی کرتگێن کارانی هالِش ایسّایا سر کرت. گڑا ایسّایا آ گۆن وت همراه کرتنت و بئیتسئیدا نامێن شهرێا شت تانکه چه مردمان دور و گِستا ببنت.
رۆنندئے وهدا، دوازدهێن کاسِد آتکنت و گوَشتِش: ”نون اے مردمان راه دئے که اے گوَر و کِرّانی مێتگ و بازاران برئونت و په وت ورگ و وابجاهے شۆهاز بکننت، چێا که اِدا بَرّ و گیابانێن جاگهے.“
تئو هُدائے هبرئے جارا بجن، وهد و ناوهد په جار جنگا تئیار بئے. مردمان هکّل کن و گۆن مزنێن سبر و اۆپار و بازێن سر و سۆجے آیانی ردیان راست کن و دلبَڈّیاِش بدئے.