47 وهدے جنێنا زانت که اے هبر چێر دئیگَ نبیت، گڑا لَرزانا آتک و ایسّائے پادان کپت. آییا سجّهێنانی دێما گوَشت که چێا ایسّائے کباهی دست پِر کرتگ و چِه پئیما، هما دمانا چه وتی نادْراهیا رَکّتگ.
پمێشکا منی دُردانَگان! اَنچُش که شما مُدام پرمانبردار بوتگێت، نه تهنا آ وهدا که من شمئے کرّا اَتان، اَنّون هم که من اۆدا نهآن، اَنگت گێشتر پرمانبردار اێت. گڑا په تُرس و لَرز وتی نجاتئے رُست و رُدۆمئے جُهدا بکنێت.