33 جِنّان آ مرد یله دات و هوکّانی جسما پُترتنت و اَناگت، هوکّانی رمگ چه جُمپا جَهلگا اێر کپانا گوَرما بُکِّت.
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”بپُترێت!“ نون آ در آتک و هوکّانی جسما پُترتنت و هوکّانی سجّهێن رمگ چه جُمپا جَهلگا اێر کپانا گوَرما بُکِّت و مُرتنت.
یکّ رَندے ایسّا گِنیسارِتئے مَزَنگوَرمئے لَمبا اۆشتاتگاَت و مردم هُدائے هبرانی گۆش دارگا، یکدومیا تێلانک دئیان، آییئے چپّ و چاگردا مُچّ اَتنت.
همۆدا، جُمپێئے سرا، هوکّانی مزنێن رمگے چَرگا اَت، جِنّان گۆن ایسّایا دَزبندی کرت: ”مارا بِلّ که اے هوکّانی جسما پُترێن.“ ایسّایا اجازت داتنت.
وهدے هوکّانی شْوانگان چُش دیست، په دْرِکّے مێتگ و شهرا شتنت و مردمِش هال داتنت.
شما وتی پت، بزان اِبلیسئے چُکّ اێت و هماییئے مُراد و واهگانی سرا کار کنگَ لۆٹێت. آ چه بِنداتا هۆنیگے و چه راستیا دور اِنت، چێا که آییا هچّ راستی مان نێست. وهدے درۆگَ بندیت، وتی جندئے دلئے هبرا کنت، چێا که درۆگبندے و درۆگانی پت اِنت.
گران و سنگین و هُژّار ببێت، چێا که شمئے دژمن، شئیتان، چۆ شێرا گُرّان اِنت و شۆهازا اِنت که کجا شکارے برسیتی تان بدِرّیت و اێری ببارت.
بادشاهے هستاَتِش که جُهلێن تَهتَرونئے پرێشتگ اَت، اِبرانی زبانا نامی اَبَدّۆن اَت و یونانیا، اپۆلیۆن.