8 چێا که من هم وتی مسترانی هُکمئے چێرا آن و منی دستئے چێرا هم سپاهیگ هست. اگن کَسێا هُکم بکنان ’برئو،‘ آ رئوت و اگن کَسێا بگوَشان ’بیا،‘ آ کئیت. اگن وتی هِزمتکارا بگوَشان ’اے کارا بکن،‘ آ کنت.“
من په وت اے لاهکیا هم نگندان که تئیی کِرّا بیایان. تئو تهنا هُکم بکن، منی هِزمتکار دْراهَ بیت.
وهدے ایسّایا اے هبر اِشکت، هئیران بوت و دێمی گۆن وتی همراهێن مردمان کرت و گوَشتی: ”شمارا گوَشان، من چُشێن مُهرێن سِتک و باور اِسراییلیانی نیاما هم ندیستگ.“
پولُسا یکّ رومی پئوجی اَپسرے لۆٹت و گوَشتی: ”اے وَرنایا وتی مسترئے کِرّا بَر که اِشیا چیزّے گوَشگی اِنت.“
گڑا لشکرئے مسترا دو اَپسر لۆٹت و گوَشتنت: ”دو سَد پئیادگێن سپاهیگ، هپتاد اسپسوار و دو سَد نئیزهبندێن سپاهیگ تئیار بکنێت که اِنشپی، ساهت نُها کئیسَریَها برئونت،
”چه کْلئودیوس لیسیاسئے نێمگا په شرپدارێن والی پیلیکْسئے ناما: سلام و درۆت!
گڑا سپاهیگان، پرمانئے سرا، هما شپا پولُس چه اورشَلیما زرت و اَنْتیپاتْریسئے شهرا رَسێنت.
گڑا، یکّ پئوجی اَپسرے پرمانی کرت پولُسا اَنگت بدارنت، بله آییا گێشتر آسودگی بدئینت و آییئے دۆست و سنگتان هم چه آییئے گِندُک و هِزمتکاریا مکن مکننت.
نون منی دستا اِشیئے بارئوا پکّاێن چیزّے نێست که په کئیسَرا بنبیسان. پمێشکا، من پولُس په شما سجّهێنان و گێشتر په تئو، او بادشاه اَگْریپاس، پێش کرتگ تان جُست و پُرسا رند، چیزّے په نبیسگا در بگێجان.