31 ”اے زمانگئے مردمان کئیی همدَروَر بکنان که آ، کئیی ڈئولا اَنت؟
پمێشکا، هرکَس که منی اے هبرانَ اِشکنت و آیانی سرا کارَ کنت، هما زانتکار و هۆشمندێن مردمئے پئیما اِنت که وتی لۆگی تَلارئے سرا بست.
پدا ایسّایا گوَشت: ”په هُدائے بادشاهیا، چۆنێن دَروَرے بیارێن و چۆنێن مِسالے په آییئے بئیانا پێش بکنێن؟
بله پَریسی و شَریَتئے کازیان چه یَهیائے دستا پاکشۆدی نگپت و هُدائے لۆٹ و واهگِش په وت نمَنّت.
آ، هما چُکّانی پئیما اَنت که بازارا نِشتگاَنت و یکدومیا گوَشگا اَنت: ’ما په شما نَل و کَلَم ساز کرت، بله شما ناچ و سُهبت نگپت، ما په شما مۆتک آورت، بله شما اَرسے نرێتک.‘