30 بله پَریسی و شَریَتئے کازیان چه یَهیائے دستا پاکشۆدی نگپت و هُدائے لۆٹ و واهگِش په وت نمَنّت.
چه آیان یکّێا، که شَریَتئے کازیے اَت، په ایسّائے چَکّاسگا چه آییا جُست کرت:
اورشَلیم، او اورشَلیم! تئو پئیگمبرانَ کُشئے و هُدائے راه داتگێنان سِنگسارَ کنئے. باز رندا من لۆٹتگ تئیی چُکّان وتی کِرّا مُچّ و یکجاه بکنان، اَنچُش که نکێنکێن مُرگے چورگ و چیپُّکان وتی بال و بانزُلانی چێرا مُچَّ کنت، بله شما نلۆٹت.
او اگن بگوَشێن که ’مردمی کارے بوتگ،‘ گڑا مردم مارا سِنگسارَ کننت، چێا که آیانی سِتک و باور همِش اِنت که یَهیا نبیے بوتگ.“
”اے زمانگئے مردمان کئیی همدَروَر بکنان که آ، کئیی ڈئولا اَنت؟
چێا که من په شما هُدائے سجّهێن واهگانی رسێنگا هچبر چَکّ و پَد نبوتگان.
بله اِسراییلئے بارئوا گوَشیت: ”سجّهێن رۆچا من وتی دست، دێم په ناپرمان و بَرهِلاپێن کئومێا دْراج کرتگ.“
من هُدائے رهمتان پادمالَ نکنان، چێا که اگن پاکی و پَلگاری شَریَتئے رندگیریئے سئوَبا بِرستێن، گڑا مَسیهئے مَرکا هچّ مانا نبوتگاَت.