49 بله کَسے که منی هبران گۆشَ داریت و آیانی سرا کارَ نکنت، هما مردمئے پئیما اِنت که لۆگی بے بُنرِدا بست. وهدے هار و هیرّۆپ آتک، لۆگ هارا مَلِّت، کپت و پهک وئیران بوت.“
بله په اے سئوَبا که ریشّگ و وَنڈالِش نجتگ، هُدائے کُلئو آیانی دلا، تان دێرا نمانیت و جاگهَ نکنت. وهدے په هُدائے گال و هبرانیگی سکّی و آزارے برسیتِش، هما دمانا چه راها ٹَگلنت و کپنت.
هما مردم که گۆن مئے هُداوند و رَکّێنۆک ایسّا مَسیهئے زانگ و پجّارگا چه اے دنیائے سِلکاریانَ رَکّنت، اگن پدا هما سِلکاریانی تۆکا بکپنت، رندی هالِش چه پێسریگێنا هم گنترَ بیت.