43 هچّ شَرّێن درچکے سِلّێن بَر و نیبگَ نئیاریت و نه سِلّێن درچک شَرّێن بَر و نیبگَ کاریت.
اگن شَرّێن بَر و نیبگَ لۆٹێت، باید اِنت درچک شَرّێنے ببیت، بدێن درچک بدێن بَر و نیبگَ دنت، هر درچک چه آییئے بَرا زانگَ بیت.
نون تَپَر تئیار اِنت که درچکان چه بُنا بگُڈّیت و هر درچکے که شَرّێن بَرَ نئیاریت، گُڈّگ و آسا دئور دئیگَ بیت.
وهدے تئو وتی چمّئے بُنڈا نگندئے، چۆن وتی براتا گوَشتَ کنئے: ’بِلّ که تئیی چمّئے پیلّاشْکا در کنان؟‘ او دوپۆستێن شَتَلکار! پێسرا وتی چمّئے بُنڈا در کن، رَندا تئیی چمّ پَچَ بنت و وتی براتئے چمّئے پیلّاشْکا کَشّتَ کنئے.