18 مردمانی اے مزنێن مُچّی، په آییئے هبرانی گۆش دارگ و وتی نادْراهیانی دْراه کناێنگا آتکگاَت. آ که پلیتێن روهان دُچار اَتنت هم دْراه کنگ بوتنت.
کَنهانی جنێنے که همۆدئے مردمے اَت آتک و کوکّاری کرت: ”او هُداوند، او داوود بادشاهئے چُکّ! ترا منی سرا بَزّگ بات. پلیتێن روهے منی جنکّا سکّ آزارَ دنت.“
”او واجه! ترا منی بچکّئے سرا بَزّگ بات، آییا مِرْگیئے نادْراهی گۆن اِنت و سکّ اَزاب و بَزّگیَ کنت، بازێن برے آسا کپیت و باز برا آپا.
ایسّا گۆن مریدان چه کۆها اێر کپت و یکّ پَٹّ و پَچێن جاگهێا اۆشتات. چه آییئے مریدان بازێنے اۆدا اَت. چه یَهودیَه، اورشَلیم و سور و سئیدونئے تئیابگوَرئے مردمان، مزنێن رُمبے هم آتک و مُچّ بوت.
مردمان ایسّائے دست پِر کنگئے کۆشِستَ کرت، چێا که چه آییا یکّ اَنچێن واک و توانے در آیگا اَت که سجّهێنی دْراهَ کرتنت.
اورشَلیمئے کِرّ و گوَرئے شهرانی مردم هم رُمب رُمبا آتکنت، نادْراه و چه پلیتێن روهان رنج دیستگێن مردمِشَ آورتنت و سجّهێن دْراهَ بوتنت.