18 هما وهدا لهتێن مردما، تَهتێئے سرا یکّ لَنگ و مُنڈێن مردے گۆن اَت و آتکنت. آیان باز جُهد کرت که آییا ایسّائے دێما بیارنت،
سجّهێن سوریَها آییئے نام و تئوار پْرشت و مردمان هر ڈئولێن ناجۆڑ و نادْراه، جِنّی، مِرْگیئے نادْراه، لَنگ و مُنڈ ایسّائے کِرّا آورتنت و آییا دْراهَ کرتنت.
بله تان شما بزانێت، منا که انسانئے چُکّ آن، اے دنیایا گناهانی پهِلّ کنگئے واک و اِهتیار هست...“ پدا گۆن آ لَنگا گوَشتی: ”...ترا گوَشان، پاد آ، وتی تَهت و گندلان بزور و لۆگا برئو.“
اۆدا آییا اینیاس نامێن مردے دیست که لَنگ و مُنڈ اَت و هَشت سال اَت که تَهتئے باهۆٹ اَت.