11 پدا آیان وتی بۆجیگ و دام تئیابا آورتنت و وتی سجّهێن کار و بار یله داتنت و ایسّائے همراه بوتنت.
کَسێا که وتی پت و مات چه من دۆستترَ بنت، آ منا نکرزیت و کَسێا که وتی بچکّ و جنکّ چه من دۆستترَ بنت، آ هم منا نکرزیت.
گڑا پِتْرُسا گوَشت: ”ما وتی هر چیزّ یله داتگ و تئیی رَندگیریا کنگا اێن، بارێن مارا چے رَسیت؟“
هرکَسا په منی نامئیگی لۆگ، برات و گهار، پت و مات، چُکّ یا مال و ڈگار یله داتگاَنت، آییا سد سری گێشترَ رَسیت و اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت.
آیان هما دمانا وتی دام یله دات و آییئے همراه بوتنت.
آیان هم وتی پت گۆن بۆجیگا یله دات و آییئے همراه بوتنت.
گڑا، ایسّایا په مِهرے آییئے نێمگا چارت و گوَشتی: ”ترا اَنگت یکّ کارے کنگی اِنت، برئو وتی سجّهێن مال و هستیا بَها کن و زَرّان گریب و نێزگارێن مردمانی سرا بهر کن، اے پئیما ترا آسمانی گنجے رسیت. گڑا بیا و منی رَندگیریا بکن.“
لاوی پاد آتک و سجّهێن چیزّی یله داتنت و آییئے همراه بوت.