6 گوَشتی: ”من اِشانی سجّهێن وَس و واک و شئوکتا ترا دئیان، چێا که اے منی دستا کپتگاَنت و من هرکَسا بلۆٹان، دئیانِش.
پمێشکا، اگن تئو منا پرستش بکنئے، اے سجّهێن تئییگَ بنت.“
نون اے جهانئے دادرسیئے وهد اِنت و جهانئے سردار شئیتان ڈنّا در کنگَ بیت.
چه اِد و رند، گۆن شما باز هبرَ نکنان، چێا که اے جهانئے سردار شئیتانَ کئیت. آییا منی سرا هچّ واک و اِهتیار نێست.
شما وتی پت، بزان اِبلیسئے چُکّ اێت و هماییئے مُراد و واهگانی سرا کار کنگَ لۆٹێت. آ چه بِنداتا هۆنیگے و چه راستیا دور اِنت، چێا که آییا هچّ راستی مان نێست. وهدے درۆگَ بندیت، وتی جندئے دلئے هبرا کنت، چێا که درۆگبندے و درۆگانی پت اِنت.
پرچا که: ”انسان چۆ کاه و سبزگا اِنت و شان و شئوکتی چۆ کاهئے پُلّا. کاه و سبزگَ مرنت و پُلّ هم کپنت.
ما زانێن که هُدائے چُکّ اێن و سجّهێن دنیا شئیتانئے زۆر و واکئے چێرا اِنت.
بلاهێن اژدیا در کنگ بوت، هما کوَهنێن مار، که اِبلیس و شئیتان گوَشگَ بیت و سجّهێن دنیایا گُمراه کنگا اِنت. آ گۆن وتی پرێشتگان زمینا دئور دئیگ بوت.
همے رستر که من دیست، پُلنگێئے ڈئولا اَت. پادی پوره مَمّی پادانی پئیما اَتنت و دپی شێری دپێئے پئیما. اژدیایا وتی زۆر، وتی تَهت و وتی بلاهێن اِهتیار اِشیارا داتنت.
آییا اجازت دئیگ بوت که هُدائے پَلگارتگێن مردمانی هلاپا جنْگ و جدل چست بکنت و آیان پرۆش بدنت. آییا هر کَبیله، کئوم، زبان و راجئے سرا اِهتیار دئیگ بوت.