22 هرکَسا په آییا شَرّێن گواهیے دات و چه آییئے پُرمِهرێن هبران، سجّهێن مردم هئیران و هَبَکّه منتنت. گوَشتِش: ”بارێن، اے هما ایسُّپئے چُکّ نهاِنت؟“
تئو آدمیانی نیاما زێباترێن ائے و چه تئیی لُنٹان لال و گئوهرَ گواریت، پمێشکا هُدایا ترا اَبدمانێن برکتے داتگ.
گۆن هما شئوکتا پێرۆزیئے اسپا بتاچێن، په راستی، بێکِبری و اِنساپئے دارگا، بِلّ که راستێن دست ترا باکمالێن کار سۆج بدنت.
سجّهێن اِشکنۆک چه آییئے هۆشمندی و پَسّئوان هئیران اَتنت.
وهدے ایسُّپ و مَریما آ دیست، هئیران بوتنت. ماتا گۆن آییا گوَشت: ”او منی چُکّ! تئو چێا گۆن ما چُش کرت؟ من و تئیی پت گۆن پرێشانی تئیی شۆهازا بوتگێن.“
چێا که من شمارا اَنچێن هبرانی زانتکاریا دئیان که هچّ دژمنے شمئے دێما مهاۆشتیت و شمئے هبران پرۆشت مکنت.
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”مرۆچی گۆن شمئے گۆش دارگا، پاکێن کتابئے اے نبشتهئے راستی پکّا و سَرجم بوت.“
پیلیپُس نَتْناییلئے کِرّا شت و گوَشتی: ”ما هما کَس در گێتکگ که موسّایا تئوراتئے تها آییئے بارئوا نبشته کرتگ و آ دگه نبیان هم آییئے بارئوا نبشته کرتگ. آ، ایسّا ناسِری اِنت، ایسُّپئے چُکّ.“
آیان گوَشت: ”اے مرد ایسُّپئے چُکّ ایسّا نهاِنت؟ ما وَه اِشیئے پت و ماتا زانێن. گڑا چۆنَ گوَشیت که من چه آسمانا اێر آتکگان؟“
سپاهیگان گوَشت: ”تان اے وهدی هچکَسا اے مردئے ڈئولا هبر نکرتگ.“
بله اِسْتیپان گۆن اَنچێن روه و زانتێا هبر کنگا اَت که آییئے دێما اۆشتاتِش نکرت.
تئیی هبر و بئیان راست ببنت که کسّ آیانی تها رَدیے در گێتک مکنت و تئیی بَدواه پَشل و شرمندگ ببنت و مئے هلاپا هچّ بدێن هبرے کرت مکننت.