21 ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”مرۆچی گۆن شمئے گۆش دارگا، پاکێن کتابئے اے نبشتهئے راستی پکّا و سَرجم بوت.“
اِشئیا نبیئے پێشگۆیی اے مردمانی بارئوا راست و سَرجمَ بیت که گوَشیت: گۆن گۆشانَ اِشکنێت، بله سَرکِچَ نئوَرێت، گۆن چمّان چارێت، بله نگندێت،
گڑا، ایسّایا کتاب پێتک، کَنیسَهئے هِزمتکارئے دستا دات و نِشت. پرستشگاهئے سجّهێن مردم آییئے نێمگا چارگا اَتنت.
هرکَسا په آییا شَرّێن گواهیے دات و چه آییئے پُرمِهرێن هبران، سجّهێن مردم هئیران و هَبَکّه منتنت. گوَشتِش: ”بارێن، اے هما ایسُّپئے چُکّ نهاِنت؟“
شما پاکێن کتابان پَٹّ و پۆلَ کنێت و وانێت، چێا که شمئے هئیالا اِشانی تها شمارا اَبدمانێن زِندَ رسیت. همے پاکێن کتاب منی بارئوا گواهیَ دئینت،
بله هُدایا هرچے که چه سجّهێن نبیانی زبانا پێشگۆیی کرتگاَت اے ڈئولا پوره و سَرجم کرت. آ پێشگۆیی اِش اِنت که آییئے مَسیه، رنجَ کَشّیت.