که شما پاک و بےائیب بمانێت. چۆٹ و کَجراهێن پَدرێچێئے نیاما هُدائے بێمئیارێن چُکّ ببێت و ”زِندئے گالا“ مُهر بدارێت و چۆ اِستارا جهانا بدرَپشێت. آ وهدا، مَسیهئے آیگئے رۆچا پَهر بستَ کنان که من مُپتێن تَچ و تاگے و بےآسرێن جُهدے نکُرتگ.
همے ڈئولا مزناُمرێن جنێنان تالیم بدئے که شَرپدارێن زندے بگوازێننت، باپُشتا هبر مکننت و شرابی مبنت. آ باید اِنت شَرّێن کار و کِردئے درس و سَبکّا بدئینت.
پدا من بُرزێن تئوارے چه آسمانا اِشکت که گوَشگا اَت: ”نون مئے هُدائے رَکّێنگ و زۆر و بادشاهی و آییئے مَسیهئے اِهتیار رَستگ، چێا که مئے براتانی بُهتام جنۆک، هما که رۆچ و شپ آیانی سرا مئے هُدائے دێما بُهتام جنَگا اَت، گلّێنگ بوتگ.