6 آ، اِدا نهاِنت، آییا جاه جتگ. یات کنێت، آ وهدی که اَنگت گۆن شما جَلیلا اَت، چے گوَشتی؟
اَنچُش که یونُس تان سئے رۆچ و سئے شپا ٹوهێن ماهیگئے لاپا اَت، همے پئیما انسانئے چُکّ تان سئے رۆچ و سئے شپا زمینئے لاپا بیت.
چه هما وهدا رَند ایسّا گۆن وتی مریدان په تچک و پَدّری هبر کنگا لگّت که ”اَلّما، باید اِنت اورشَلیما برئوان، چه کئومئے کماش، مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگرانی دستا سکّی و سۆری بسگّان و کُشگ ببان و سئیمی رۆچا زندگ ببان و جاه بجنان.“
گوَشتِش: ”او واجه! مارا یات اِنت که اے درۆگبندا وتی زِندا گوَشتگاَت که ’سئے رۆچا رَند من پدا زندگَ بان و جاهَ جنان.‘
آ اِدا نهاِنت، اَنچُش که وت گوَشتگاَتی زندگ بوتگ و جاهی جتگ، بیاێت هما جاگها بچارێت که اێر کنگ بوتگاَت.
وَرنایا گوَشت: ”متُرسێت، شما ایسّا ناسِریئے شۆهازا اێت که سَلیب کَشّگ بوتگ. آ زندگ بوتگ، جاهی جتگ و اِدا نهاِنت. بچارێت، اے هما جاگه اِنت که اِدا آییئے جۆن اێر اَت.
رَندا، ایسّا مریدان تالیم دئیگا لگّت و گوَشتی: ”انسانئے چُکّ باید اِنت بازێن سکّی و سۆری بسگّیت. کئومئے کماش، مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر اَلّما آییا ممَنّنت و بکۆشارێننت و سئے رۆچا رند آ پدا زندگ ببیت.“
که گوَشگا اَتنت: ”اے راست اِنت که هُداوندا جاه جتگ و په شَمونا زاهر بوتگ!“
جنێنان، چه تُرسا وتی سر جَهل کرت، بله آ دوێنان گوَشت: ”شما چێا آ زندگێنا، مُردگانی نیاما شۆهازَ کنێت؟
گوَشتی: ”انسانئے چُکّ باید اِنت بازێن سکّی و سۆری بسگّیت. کئومئے کماش، مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر اَلّما آییا ممَنّنت و بکۆشارێننت و سئیمی رۆچا پدا زندگ ببیت.“
”منی اے هبران په شَرّی دلگۆش کنێت، انسانئے چُکّ گۆن دَگا و درۆهگ مردمانی دستا دئیگَ بیت.“
بله هُدایا چه مُردگان زندگ کرت و چه مَرکئے رنج و اَزابا رَکّێنت، چێا که نبوتنی اَت مَرک آییا وتی پنجگانی تها بداریت،
شمارا یات نهاِنت که وهدے شمئے کِرّا اَتان، من شمارا اے هال داتنت؟