48 شما اے کار و هبرانی گواه و شاهد اێت.
شما هم منی شاهدَ بێت، چێا که چه بنداتا گۆن من گۆن بوتگێت.
بله وهدے پاکێن روه شمئے دلانَ نندیت، شمارا وس و واکَ رسیت و اورشَلیمئے شهرا، یَهودیَه و سامِرَهئے دَمگان، تان سَرجمێن دنیائے گُڈّی مرز و سیمسران هم، په من شاهدیَ دئیێت و منی وشّێن مِستاگا رَسێنێت.“
ما، اے سجّهێن کارانی شاهد اێن که آییا اورشَلیمئے شهرا و یَهودیَهئے دَمگا کرتنت. بله سَلیبِش کَشّت و کُشتِش.
بله په سجّهێن مردمان نه، په هما شاهدان که آییا وت چه پێشا گچێن کرتگ‌اَتنت، بزان په ما که ایسّائے جاه جنَگا رَند، گۆن آییا هۆر وارت و نۆشت.
هما مردم که چه جَلیلا آییئے همراهیا اورشَلیما آتکگ‌اَتنت، تان بازێن رۆچێا آاِش دیست. نون آ، کئومئے دێما په ایسّایا گواهیَ دئینت.
هُدایا ایسّا مَسیه زندگ کرت و ما سجّهێن، اے راستیئے شاهد اێن.
باید اِنت په سجّهێنان وتی اِشکتگێن و دیستگێنانی گواهیا بدئیئے.
شما زِندمانئے سرچمّگ کُشت، بله هُدایا آ چه مُردگانی نیاما زندگ کرت و جاه جناێنت و ما اِشیئے شاهد اێن.
کاسِدان گۆن مزنێن واک و تاگتے په هُداوندێن ایسّائے جاه جنَگا گواهیَ دات و گۆن آ سجّهێنان هُدائے مزنێن رهمت گۆن اَت.
ما اے هبرانی شاهد اێن. پاکێن روه، که هُدایا وتی باوَرمندانا بَکشتگ هم اے هبرانی گواهیا دنت.
من وت که چه کِلیسائے کماشان یکّے آن و مَسیهئے سکّی و سۆریانی شاهدے آن و آییئے پَدّر بئیگیێن شان و شئوکتا شریکدار آن، شمئے نیاما هرچے کماش هست، چه آیان منی دَزبندی اِش اِنت که:
