23 بله آییئے جۆنِش ندیستگ. گڑا آتکنت و مارا هالِش دات که آیان په اِلهام و شُبێن پرێشتگ دیستگاَنت که گوَشتگِش: ’ایسّا زندگ اِنت.‘
آ اِدا نهاِنت، اَنچُش که وت گوَشتگاَتی زندگ بوتگ و جاهی جتگ، بیاێت هما جاگها بچارێت که اێر کنگ بوتگاَت.
بله وهدے آیان اے هبر اشکت که ایسّا زندگ بوتگ و مَریما دیستگ، باوَرِش نکرت.
چه مئے همراهێن جنێنان، لهتێنانی هبران هم مارا هئیرتێا پِرّێنتگ. آ مرۆچی بامگواها کبرئے سرا شتگاَنت،
چه مئے مردمان هم لهتێن کبرئے سرا شتگ و آیان هم اَنچُش که جنێنان گوَشتگ هما ڈئولا دیستگ، بله آیانی چمّ په واجهئے جندا نکپتگ.“
وهدے کبرئے تها شتنت، هُداوندێن ایسّائے جۆنِش ندیست.
نون مَریَم مَگدَلینی مُریدانی کِرّا شت و هالی داتنت: ”من هُداوند دیست.“ پدا هما گپّی جتنت که ایسّایا گۆن آییا جتگاتنت.