25 اے ڈئولا، آییا هما مرد که په آشۆپ پاد کنگ و هۆنئے بُهتاما بندیگ اَت و مردمان آییئے یله دئیگَ لۆٹت، آزات کرت و آیانی واهگئے سرا، په ایسّائے کۆشا هُکم دات.
گڑا پیلاتوسا په آیانیگی، باراباس آزات کرت و ایسّا شلّاک جناێنت و داتی که آییا سَلیبئے سرا بدْرنجنت.
گڑا پیلاتوسا، که لۆٹتی مردمان چه وت رزا بکنت، باراباس آزات کرت و ایسّا، شلّاک جناێنت و داتی که سَلیبئے سرا بدْرنجنتی.
آییئے سرا تُهمت و بُهتام جنانا گوَشتِش: ”ما دیستگ که اے مرد، کئوما گُمراهَ کنت، رومئے کئیسَرئے سُنگ و مالیات دئیگا مَنَه و مَکَنَ کنت و گوَشیت: ’من مَسیه و بادشاه آن.‘“
پیلاتوسا آیانی واهگئے سرا هُکم دات.
وهدے ایسّایا برگا اَتنت، شَمون نامێن مردے دیستِش که کِرینیئے شهرئے مردمے اَت و دێم په شهرا پێداک اَت. سپاهیگان آ مرد گپت، سَلیب آییئے بَڈّا دات و هُجِّش کرت که ایسّائے رندا برئوت.
بله مردم وتی هبرئے سرا اۆشتاتنت و گوَشتِش: ”اے مرد، گۆن وتی تالیمان، یَهودیَهئے سجّهێن دَمگئے مردمانَ شۆرێنیت. چه جَلیلا بُنگێجی کرتگ و انّون اِدا رَستگ.“
آیان کوکّار کرت و پسّئو دات: ”نه، آییا نلۆٹێن! بَرَبّاسا آزات کن!“ بَرَبّاس یاگیے اَت.
آهِرا، پیلاتوسا ایسّا پئوجیانی دستا دات که سَلیب کشّگ ببیت. گڑا آیان ایسّا برت.
بله شما آ ’پاک و نێکێن‘ نمَنِّت و آییئے جاها په یکّ هۆنیگێا آزاتی لۆٹت.