11 هیرودیسا هم گۆن وتی سپاهیگان هۆریگا، ایسّا بےاِزّت کرت و کَلاگ گپت. رَندا، ڈئولدارێن کباهے گوَرا دات و پدا پیلاتوسئے کِرّا رئوان کرت.
زانا، من انسانے نهآن، کرمے آن؟ مردمانی دێما سُبکّ آن و کئومئے چمّا بےاِزّت.
آ وهدا جَلیلئے هاکم هیرودیس، ایسّائے نام و تئوارا سهیگ بوت.
چُش اَت که هیرودیسا هیرودیائے سئوَبا که پێسرا آییئے برات پیلیپُسئے جَن اَت، یَهیا گراێنتگ و بَندیجاها بند کرتگاَت.
هیرودیسئے سالگِره بوت و هیرودیائے جِنکا مهمانانی دێما ناچ و سُهبت گپت. هیرودیس باز وَشدل بوت،
ایسّایا پَسّئو دات: ”شَریَتئے زانۆگرانی هبر راست اِنت که مَسیهئے آیگا پێسر، اِلیاس نبی پدا کئیت و سجّهێن کاران گوَم و گێگَ کنت. بله آسمانی کتابان په چے چُش آتکگ که انسانئے چُکّ باید اِنت باز سکّی و سۆری بسگّیت و مردم آییا ممَنّنت؟
مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر که همۆدا اۆشتاتگاَتنت، ایسّائے سرا بازێن تُهمت و بُهتام جنَگا اَتنت.
ایسّایا کُنٹگێن تاج سرا اَت و جَمورنگێن کَباه گوَرا اَت و ڈنّا در آتک. پیلاتوسا گۆن یَهودیان گوَشت: ”بچارێت، اے مرد همِدا اِنت!“
په مِسالے، اگن یکّے گۆن تلاهێن چَلّه و مُندریکّ و وشّێن پۆشاکان شمئے دیوانا بیئیت و دگه دِرتگپُچّێن بَزّگے هم بپُتریت و
شما اَتلسپۆشا گۆن شَرّێن چمّے بچارێت و بگوَشێت: ”بیا، بیا بُرزا بنند“، بله گۆن آ بَزّگا بگوَشێت: ”اۆدا بۆشت“، یا: ”منی پادانی دێما بنند“،