5 آ باز وشّ بوتنت و شئورِش کرت که آییا چیزّے زَرّ بدئینت.
یَهودا، مزنێن دینی پێشوا و مزنێن پرستشگاهئے نِگهپانێن سپاهیگانی مسترانی کِرّا شت و گۆن آیان گِند و نِندی کرت که چِه پئیما ایسّایا بدرۆهیت و آیانی دستا بدنت.
یَهودایا مَنِّت و نون گوَم و گێگێن وهد و مۆهێئے شۆهازا اَت که چه مردمانی مُچّیا دور، ایسّایا آیانی دستا بدنت.
آییا چه وتی گَندگێن کارئے مُزّئے زرّان ڈگارے په بها گپت و همۆدا دێم په چێر کپت و لاپی ترَکّت و رۆتی در آتکنت.
پِتْرُسا پَسّئو دات: ”تئیی زَرّ گۆن تئیی همراهیا گار و گُمسار باتنت. چێا که تئو هئیال کرتگ هُدائے دادا په بها گپتَ کنئے.
چه راستێن راها در شتگ و چه بَهورئے چُکّ بَلیامئے راهئے رَندگیریا گُمراه بوتگاَنت که وتی سِلّێن کارئے مُزّی دۆست اَت.
اے استاد، وتی تَماه و جۆپهانی هاترا گۆن هبرانی چال و پرێبا شمارا پُلنت. بازێن وهدے بیت که آیانی سرا مئیارباریئے شئور بُرّگ بوتگ. اے شئور پوره کنگَ بیت و آیانی تباهی وابے نهاِنت.
بَژن و اپسۆز په آیان! چێا که کائِنئے راها رئونت و وتی سوتّانی پدا بَلیامئے گُمراهیا کپنت و کۆرائے سَرکشّیا بێرانَ بنت.