12 آ مرد، شمارا وتی لۆگئے سَربُرا، پْراهێن بان و دیوانجاهے پێشَ داریت که اۆدا هر چیزّ هست، شامئے تئیاریا همۆدا بکنێت.“
لۆگئے واهندا بگوَشێت: ’استاد جُستَ کنت: ”مهمانهانه کجا اِنت که من گۆن وتی مریدان سَرگوَزئے شاما همۆدا بوَران؟“‘
آ شتنت. اۆدا، آیان هر چیزّ هما پئیما دیست که ایسّایا گوَشتگاَت. سَرگوَزئے شامِش همۆدا تئیار کرت.
آییا انسانئے بارئوا هچکَسئے گواهیئے زلورت نهاَت، چێا که آ، انسانئے دلئے هر هالا سهیگ اَت.
سئیمی برا گوَشتی: ”او شَمون، یوهَنّائے چُکّ! بارێن، منا دۆستَ دارئے؟“ ایسّایا که سئیمی برا جُست کرت که منا دۆستَ دارئے، پِتْرُس گمیگ بوت. گوَشتی: ”او هُداوند! تئو هر چیزَّ زانئے، تئو زانئے که من ترا دۆستَ داران.“ ایسّایا گوَشت: ”گڑا منی پَسان بچارێن.
وهدے شهرا رَستنت، هما بُرزادی بانا شتنت که پێسرا همۆدا بوتگاَتنت. اے مُچّیئے مردمانی نام اِش اَتنت: پِتْرُس، یوهَنّا، آکوب، اَنْدْریاس، پیلیپُس، توما، بَرتولوما، مَتّا، هَلْپیئے چُکّ آکوب، سَرمچارێن شَمون و آکوبئے چُکّ یَهودا.
هما بُرزادی بانا که نِشتگاَتێن، بازێن چِراگے رۆک اَت.